واو مثل ویرانی، دال مثل دلتنگی

می کنم الفبا را، روی لوحه ی سنگی

هیچ کس چون تو حریف لب خاموشم نیست

هیچ کس چون تو حریف لب خاموشم نیست
جز صدای سخن عشق تو در گوشم نیست

آه از این غربت نزدیک و از آن حسرت دور
عشق در سینه ی من هست و در آغوشم نیست

سقـــــــوط

دلتنگ بودم بیشتر از آنچه می دانی
من بودم و تنهایی و یک عصر بارانی

خسته ام

از زندگی از این همه تکرار خسته ام
از های و هوی کوچه و بازار خسته ام

شعــــــــــــــــــر

من زنده بودم اما انگار مرده بودم
از بس که روزها را با شب شمرده بودم

فروغ فرخزاد

افســـــانه ی تلـخ

نه امیدی که بر آن خوش کنم دل

نه پیغامی نه پیک آشنایی

شعر فروغ فرخزاد

ز آن نامه ای که دادی و زان شکوه های تلخ
تا نیمه شب بیاد تو چشمم نخفته است
ای مایه امید من ای تکیه گاه دور
هرگز مرنج از آنچه به شعرم نهفته است

محمدعلی بهمنی

دلخوشم با غزلی تازه همینم کافیست
تو مرا باز رساندی به یقینم کافیست

قانعم بیشتر از این چه بخواهم از تو
گاه گاهی که کنارت بنشینم کافیست

دو بیتی های مورد علاقم...

گفته بودی درد دل کن گاه با هم صحبتی

کو رفیق رازداری! کو دل پُرطاقتی؟

.....

سلام تنهایی