خسته ام

از زندگی از این همه تکرار خسته ام
از های و هوی کوچه و بازار خسته ام

شعــــــــــــــــــر

من زنده بودم اما انگار مرده بودم
از بس که روزها را با شب شمرده بودم

محمدعلی بهمنی

دلخوشم با غزلی تازه همینم کافیست
تو مرا باز رساندی به یقینم کافیست

قانعم بیشتر از این چه بخواهم از تو
گاه گاهی که کنارت بنشینم کافیست

نگذار فریادت کنم

 

 

 

یخ کرده ام ! اما نه از سوز زمستان !
اما نه از شب پرسه های زیر باران

تنهایی ام را با تو قسمت می کنم

 

 

تنهایی ام را با تو قسمت می کنم سهم کمی نیست
 
گسترده تر از عالـــم تنهایـــی "من" عالمـــــی نیست