سلام تنهایی

تنهایی رفیقی است که هیچ سلامی را بی‌جواب نمی‌گذارد
او اولین وُ آخرین معشوق همه ی آدمهاست چه بخواهی چه نخواهی به آغوش همیشه بازش برمی‌گردی و این، مثل ِ مرگ، گریز ناپذیر است.
اما در این بین، گاهی که به سراغش می‌روی، مثل همیشه، تو را گرم در بر می‌گیرد و کسی را یارای رقابت با او نیست.
گیلاس مشروب تنهایی هیچکس را، هیچکس نمی‌تواند پُر کند، مگر خود ِ خود ِ تنهایی.
پس
سلام تنهایی!

بزرگترین عیب موسیقی این است که به آدم کمک می‌کند از تنهایی خودش لذت ببرد و  او را در این تنهایی منفعل رها می‌کند. برای آدم افسرده گوش کردن آهنگ مثل سم است. آنها که افسردگی شدید را تجربه کرده‌اند می‌فهمند چه می‌گویم، وقتی هدفون را در گوشت می‌گذاری عملا خودت را ایزوله‌ می‌کنی. دیواری دور خودت می‌کشی و از جداافتادگی خودت از بقیه آدم‌ها لذت می‌بری. در خیابان راه می‌روی در ماشین نشسته‌ای در صف ایستاده‌ای  در ازدحام به جمعیت تنه می‌زنی اما در همه این موقعیتها تنها هستی و موسیقی به تو کمک می‌کند از این تنهایی مخرب لذت هم ببری. این لذت بردت از تنهایی، ابتدا یک مکانیزم دفاعی در برابر افسردگی است اما به مرور تبدیل به وضعیتی پایدار می‌شود که تو و افسردگی را به هم عادت می‌دهد. به مرور تو تبدیل به بیماری می‌شوی که از بیماری‌ات لذت می‌بری و نه تنها به دنبال درمانش نمی‌روی بلکه به آن افتخار هم می‌کنی.

گاه

آدمی تنهاتر از آن است که سکوتش می‌گوید

...

گاه

تنهایی تنهاتر از آن است که دیده شود